SF: unable to YOU
capniel ::1
คัมแบคครั้งนี้มีเรื่องต่างๆให้วุ่นมากมาย ทั้งการแสดงไลฟ์ แข่งชิงรางวัลในหลายๆรายการอีก จนแทบจะไม่มีเวลาพัก แต่ก็ถือว่าเป็นสิ่งดีๆของวันนี้
“ผู้ชนะครั้งนี้ นับคะแนนจากคะแนนโหวตและยอดขายอัลบั้มได้แก่…….TEENTOPครับ!!!”
“ขอบคุณแองเจิ้ลทุกคนเลยนะครับ
ขอบคุณมากครับ”……..เป็นเรื่องยากนะครับที่ผมและเมมเบอร์ทุกคนจะเห็นน้ำตาของผู้ชายที่ชื่อ
บัง มินซู
“ฮยองงงง…ดูสิๆๆ ร้องไห้เหมือนเด็กเลยย คิๆๆ”
มักเน่ตัวปลอมของวงเอ่ยหยอกเย้าพี่ใหญ่อย่างเป็นกันเอง
นิ้วเรียวจิ้มๆลงตรงลำแขนใหญ่
“ย่า ริคกี้
นายอย่าไปแกล้งมินซูฮยองสิ 55555นายก็ไม่ต่างกันหรอกดูสิ ร้องไห้ตั้งแต่ตอนอยู่บนเวทียันตอนนี้”
เจ้ามักเน่ตัวจริงเอ่ยขึ้นมาบ้าง
“ก็มันดีใจนิ -3-” เด็กน้อยตัวกลมทำหน้ายู่ทันทีเมื่อโดนล้อ
ร่างอวบเดินดุ๊บๆขึ้นรถไป
งานนี้คงเป็นมักเน่ตัวจริงอย่างชางโจนั่นแหละที่ต้องไปง้อ
เมื่อเหลือกันแค่สองคนผมเลยอยากใช้เวลาสั้นๆนี้ให้เป็นประโยชน์
อ่า จะทำดีมั้ย ผม…เขินนะ สุดท้ายก็
“แคปฮยอง….”
“หืม?”
“ขอบคุณ แล้วก็….รักนะครับ จุ๊บ”
เมื่อมอบรางวัลให้กับมินซูเสร็จเจ้าของริมฝีปากอิ่มก็ยกมือเรียวขึ้นมาปิดบังใบหน้าหวานที่ตอนนี้กำลังแดงแป๊ดเป็นมะเขือเทศ
“ฮะๆ อะไรเนี่ย มาขโมยจุ๊บพี่ได้ไง” มือหนาเอื้อมมายีหัวคนตัวเล็กเบาๆด้วยความเอ็นดู
“ไม่ได้ขโมยนะ…ให้รางวัลต่างหากเล่า”
“ขอมากกว่าจุ๊บได้ป่าว?”
พูดไม่ทันจบประโยคคำถาม จมูกโด่งก็ทำการซุกไซร้ลงซอกคอขาวทันที
“ไม่อาววว งื้ออ ไปขึ้นรถกันเหอะ
เดี๋ยวพี่เมเนก็บ่นเราสองคนอีกหรอกครับ”
มือเล็กออกแรงลากคนตัวโตให้ตามไปขึ้นรถด้วยกัน
ทั้งสองจัดการเอนตัวลงตรงที่นั่งประจำบนรถตู้คันสีดำสุดหรู หัวทุยๆของดาเนียลพิงซบอกบังมินซูอย่างออดอ้อน
ใช่เมื่ออยู่ต่อหน้าเมมเบอร์และเมเนเจอร์ ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องเก็บเป็นความลับ
ทั้งคู่ของเขา และอีก2คู่ที่เหลือ
“ชางฮยอนนา อย่างอนเลยน้า
เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพาไปเลี้ยงไอติมนะ”
“ไม่เอา ไม่ชอบ”
“เหอะนะ พรุ่งนี้หมูอยากกินอะไร
เดี๋ยวหมีเลี้ยงหมดเลย นะครับ นะ ดีกันนะครับ”
เสียงเจ้ามักเน่ตัวโตกำลังง้อริคกี้ข้ามหัวชานฮีผู้เป็นพี่รองอยู่
เสียงอย่างเดียวไม่พอ มือไม้ก็เริ่มเอื้อมไปแตะขา แตะแขนร่างอวบ ทั้งสองถียงกันไปเถียงกันมาอย่างไม่หยุดหย่อน
จนตอนนี้คนสวยอย่างชานฮีเริ่มจะไม่สบอารมณ์ขึ้นมาแล้ว
“ย๊าาาาาาา!!! พวกนาย!! เลิกเถียงกันสักที ฉันเหนื่อยยย!!”
แต่เสียงโวยวายของทุกๆคนก็ไม่สามรถทำลายการนอนของบยองฮอนได้
วันนี้ร่างโปร่งเลือกที่จะนั่งโซนเดี่ยวของชางโจ
เพราะอยากนอนพักให้เต็มอิ่มระหว่างทางกลับหอ
“เอ้อออ อีกประมาณ1อาทิตย์ พวกนายต้องไปขึ้นคอนเสิร์ตรวมที่จีนด้วยนะ
เพื่อนๆพวกนายก็ไปกัน”
“โห่ยยยยยยยยยย เดินทางอีกแล้ว”
คนที่โอดโอยขึ้นมาคนแรกคือบยองฮอนที่เหมือนจะหลับไปตั้งนานแล้ว
แต่พอพี่เมเนบอกขึ้นมาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ จริงๆก็จะหลับอยู่ละนะถ้าไม่มีเสียงโวยวายจาก3คนด้านหลังนั่น
“คอนรวมงั้นหรอครับ!! งั้นซองยอลก็มาด้วยงั้นสิ อ่าาาา ไม่ได้เจอกันนานเลย>
<”
แต่คนที่เห็นจะกระดี๊กระด๊าที่สุดเห้นจะเป็นดาเนียล
กายบางกระเด้งตัวออกจากอกแกร่งทันทีเมื่อได้ยินว่าเพื่อนๆจะมาด้วย ก็แหม่..ไม่ได้เจอกับซองยอลนานเลยนี่ครับ
ไม่รู้ว่าจะเป็นไงบ้าง อา ผมตื้นเต้นกับเพื่อนสนิทผมคนนี้ซะจริงๆ แต่…..ขณะที่ดีใจอยู่นั้นดาเนียลก็มองไม่เห็นสายตาที่เปลี่ยนไปของคนข้างกายเลยซักนิด
..................... to be continued...................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น